کد مطلب:35323 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا فطرت خطا پذير است؟

گرايش هاي انسان مسبوق به گزارش هاي علمي او است, انسان به چيزي گرايش دارد كه آن را بفهمد, چه با علم حصولي و چه با علم حضوري. يعني انسان ابتدا آن چيز را ادراك مي كند و مي فهمد, سپس به آن گرايش پيدا مي كند, گرايش و محبت انسان به چيزي نظير جاذبه آهن ربا و آهن نيست كه مسبوق به علم نباشد, يا نظير كشش يك گياه به سمت مواد غذايي مخصوص نيست كه مسبوق به علم نباشد.

اگر گرايش و محبت و ميل دروني انسان اين چنين مي بود, يعني مسبوق علم نبود, مستقيما با خارج ارتباط داشت و لذا چون محبت و گرايش هست, بايد محبوب و متعلق گرايش هم در خارج باشد و در حالي كه انسان يك موجودعالم مختار است و تمام گرايش هاي عملي او به امامت گزارش هاي علمي او شكل مي گيرد, نخست چيزي را مي فهمد سپس به آن عشق مي ورزد, نه اين كه نفهميده, به آن ارادت پيدا كند. تمام كارهاي اجرايي انسان از ايمان و اخلاص و اراده و عزم و تولي و تبري و همه گرايش هاي عملي او, امت بينش و گزارش علمي او است؛ اگر انسان بر طبق علم حصولي چيزي را فهميد, برابر آن فهم, تصميم مي گيرد و به آن مؤمن مي شود و نسبت به آن تولي و تبري, حب و بغض و قيام و قعود دارد.

بنابراين, همه گرايش هاي انسان به امامت گزارش‎ها و بينش‎هاي شهودي او راه اندازي مي شود. يعني در واقع گرايش هاي عملي امت گونه عمل مي كنند, نه اين كه امام باشند؛ رهبري همه كارهاي انسان بر عهده انديشه هاي اوست. يعني همه كارهاي انساني انسان مسبوق به علم حصولي و ادراك مفهوم يا علم حضوري و شهود وجود است.

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 12 (فطرت در قرآن)